کد مطلب:162388 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:198
ابن حماد العبدی
ابوالحسن علی بن حماد بن عبیدالله عبدی بصری، در اوایل قرن چهارم متولد شده و در اواخر همان قرن وفات یافته است.
1. لا تأمن الدهر ان الدهر ذو غیر
و ذو لسانین فی الدنیا و وجهین
2. أخنی علی عترة الهادی فشتتهم
فما تری جامعا منهم بشخصین
3. بعض بطیبة مدفون و بعضهم
بكربلاء و بعض بالغریین
4. و أرض طوس و سامرا و قد ضمنت
بغداد بدرین حلا وسط قبرین
5. صلی الاله علیهم كلما طلعت
شمس و ما غربت عند العشائین [1] .
6. دعنی أنوح و أسعد النواحا
مثلی بكی یوم الحسین و ناحا
7. مستشرفا فی رأس رمح رأسه
كالشمس یتخذ البروج رماحا
8. صلی الاله علیكم یا سادتی
ما ساد نجم فی الماء و لاحا [2] .
9. سیعلم أعداء الحسین و رهطه
اذا ما هم یوم المعاد أعیدوا
10. و أقبلت الزهراء فاطم حولها
ملائكة الرب الجلیل جنود
11. و فی یدها ثوب الحسین مضمخ
دما و دج یجری به و ورید
12. فتبكی لها الاملاك كلا و عندها
ینادی منادی الحق أین یزید
13. فیؤتی به سحبا و یؤتی بقوله
و أوجههم بین الخلائق سود
14. و یحشر هم ربی الی ناره التی
یكون بها للظالمین خلود [3] .
1. از دهر امان مجوی زیرا در تغییر و دگرگونی است و (اهل آن) دارای دو زبان و دو چهره است.
2. او بر عترت پیامبر هدایت كننده ی مردم، خیانت كرد و آنان را پراكنده ساخت. چنان كه دو تن از آنان را در كنار هم نمی بینی.
3. بعضی از آنان در مدینه مدفون هستند و بعضی در كربلا و برخی در كوفه و نجف.
4. برخی در طوس و سامرا، و بغداد و نیز دو ماه از آنان را در كنار گرفته است، كه در میان دو قبرند.
5. تا مادامی كه خورشید در صبح و شب طلوع و غروب می كند، خدا بر آنان رحمت می فرستد.
6. بگذار تا نوحه سرایی كنم و كسانی را كه همانند من بر قتل حسین علیه السلام گریه و نوحه می كنند شاد كنم.
7. سر او بر بالای نیزه به همه جا اشراف دارد و مانند خورشید از فراز نیزه ها نورافشانی می كند.
8. ای سروران من، تا هنگامی كه ستاره در آسمان نور می افشاند، خدا بر شما درود فرستد.
9. به زودی دشمنان حسین علیه السلام و پیروانشان (نیتجه ی كار خود را) خواهند فهمید و آن هنگامی است كه به عرصه ی رستاخیز فراخوانده شوند.
10. روزی كه فاطمه ی زهرا (س) در حالی كه سپاه فرشتگان همراه اویند وارد عرصه ی رستاخیز می شود.
11. روزی كه جامه ی خونین حسین علیه السلام را كه خون رگهایش بر آن جاری است در دست دارد.
12. در حالی كه فرشتگان بر فاطمه (س) می گریند، ندا دهنده ای از سوی خدا ندا می دهد كه یزید كجاست؟
13. در آن حال یزید و گروهش را بر زمین می كشند و می آورند و صورتهایشان سیاه است.
14. آنگاه پروردگار من آنان را در دورن آتشی جاوید كه جای ستمگران است جای می دهد.
1. لا تأمن الدهر ان الدهر ذو غیر
و ذو لسانین فی الدنیا و وجهین
2. أخنی علی عترة الهادی فشتتهم
فما تری جامعا منهم بشخصین
3. بعض بطیبة مدفون و بعضهم
بكربلاء و بعض بالغریین
4. و أرض طوس و سامرا و قد ضمنت
بغداد بدرین حلا وسط قبرین
5. صلی الاله علیهم كلما طلعت
شمس و ما غربت عند العشائین [1] .
6. دعنی أنوح و أسعد النواحا
مثلی بكی یوم الحسین و ناحا
7. مستشرفا فی رأس رمح رأسه
كالشمس یتخذ البروج رماحا
8. صلی الاله علیكم یا سادتی
ما ساد نجم فی الماء و لاحا [2] .
9. سیعلم أعداء الحسین و رهطه
اذا ما هم یوم المعاد أعیدوا
10. و أقبلت الزهراء فاطم حولها
ملائكة الرب الجلیل جنود
11. و فی یدها ثوب الحسین مضمخ
دما و دج یجری به و ورید
12. فتبكی لها الاملاك كلا و عندها
ینادی منادی الحق أین یزید
13. فیؤتی به سحبا و یؤتی بقوله
و أوجههم بین الخلائق سود
14. و یحشر هم ربی الی ناره التی
یكون بها للظالمین خلود [3] .
1. از دهر امان مجوی زیرا در تغییر و دگرگونی است و (اهل آن) دارای دو زبان و دو چهره است.
2. او بر عترت پیامبر هدایت كننده ی مردم، خیانت كرد و آنان را پراكنده ساخت. چنان كه دو تن از آنان را در كنار هم نمی بینی.
3. بعضی از آنان در مدینه مدفون هستند و بعضی در كربلا و برخی در كوفه و نجف.
4. برخی در طوس و سامرا، و بغداد و نیز دو ماه از آنان را در كنار گرفته است، كه در میان دو قبرند.
5. تا مادامی كه خورشید در صبح و شب طلوع و غروب می كند، خدا بر آنان رحمت می فرستد.
6. بگذار تا نوحه سرایی كنم و كسانی را كه همانند من بر قتل حسین علیه السلام گریه و نوحه می كنند شاد كنم.
7. سر او بر بالای نیزه به همه جا اشراف دارد و مانند خورشید از فراز نیزه ها نورافشانی می كند.
8. ای سروران من، تا هنگامی كه ستاره در آسمان نور می افشاند، خدا بر شما درود فرستد.
9. به زودی دشمنان حسین علیه السلام و پیروانشان (نیتجه ی كار خود را) خواهند فهمید و آن هنگامی است كه به عرصه ی رستاخیز فراخوانده شوند.
10. روزی كه فاطمه ی زهرا (س) در حالی كه سپاه فرشتگان همراه اویند وارد عرصه ی رستاخیز می شود.
11. روزی كه جامه ی خونین حسین علیه السلام را كه خون رگهایش بر آن جاری است در دست دارد.
12. در حالی كه فرشتگان بر فاطمه (س) می گریند، ندا دهنده ای از سوی خدا ندا می دهد كه یزید كجاست؟
13. در آن حال یزید و گروهش را بر زمین می كشند و می آورند و صورتهایشان سیاه است.
14. آنگاه پروردگار من آنان را در دورن آتشی جاوید كه جای ستمگران است جای می دهد.
[1] ادب الطف، ج 2 ص 161-163.
[2] همان، ص 182.
[3] ادب الطف، ج 2، ص 197 - 198.